Pensjonarka (Konarski) 1849

tytuł:

Pensjonarka (Konarski)

gatunek:

walc

muzyka:

Feliks Konarski ps. Ref-Ren, Kafelek

słowa:

Feliks Konarski ps. Ref-Ren, Kafelek

Wszyscy wiedzą, że Lidka

Jest głupia i brzydka

Ale co dzień ma randki z Witkiem

A ja, chociaż mądrzejsza

I od Lidki ładniejsza

Zawsze wracam do domu z kwitkiem

Wszyscy wiedzą, że Lodka

Jest skończona idiotka

Ale Władek ją kocha i tyle

A nie było wypadku

Skoro mowa o Władku

By się we mnie zakochał przez chwilę

Bo ja do mężczyzn nie mam szczęścia
Nie mam szczęścia i rób, co chcesz
Żeby raz mnie który dojrzał
Żeby spojrzał i na mnie też

Ale ja do mężczyzn nie mam szczęścia
Nie mam szczęścia za grosz i już
I się czuję nieszczęśliwa
Jak pokrzywa pośród róż

Lodka szkołę skończyła

Się usamodzielniła

Pięć lat tem już wyszła za Władka

Lidka też po maturze

Od trzech lat siedzi w biurze

I ma dzieci, bo także mężatka

Tylko ja, po dawnemu

Tak, jak dziesięć lat temu

Po Alejach z książkami się pętam

Młodsi chłopcy się krzywią

Starsi chłopcy się dziwią

Że ja taka nad wiek wyrośnięta

Bo ja do nauki nie mam szczęścia
Nie mam szczęścia i rób, co chcesz
Żeby nie wiem, co wiedziała
Jak umiała, to nie zdam też

I chociaż czas mi do zamęścia
Do zamęścia, więdnę, jak kwiat
I spóźniona jestem w czasie
Bo regularnie, w każdej klasie
Siedzę po parę lat

A ja wciąż czekam na to szczęście
Na to szczęście z roku na rok
I zaciskam tylko pięście
I na próżno wytężam wzrok

I wiem, że na tem to się skończy
To się skończy pewnego dnia
Że będę pierwszą pensjonarką
Która siwe włosy ma