Ludzie od życia tylko chcą

Już by od biedy człowiek wyżył
Się erotycznie czasem zbliżył
By się zabawić tu i tam
cóż, kiedy jeden kłopot mam

Ja mam już dosyć swojej żony
Jak mam to nazwać: przesyt? spleen?
Ja chodzę smutny i znudzony
Pij lat dwadzieścia ten sam płyn

Ja się buntuję, się nie daję
Mnie się już z tego płakać chce
Pan myśli, że się przyzwyczaję?
Ja też myślałem, ale nie

Ona jest taka strasznie gruba!
Ona ma takie nogi dwie!
Ona ma profil Belzebuba
tylko, co do ogona, nie

Ona jest taki tran sercowy
Go się nie lubi, a się je
Tylko od trana jest pan zdrowy
A od niej, to cholera wie

I czy to nie jest los przewrotny:
Zrobiłem żonie niespodziankę
Wróciłem wczoraj wcześniej i
Zaglądam do niej poprzez drzwi

Ta jędza, pod mym własnym dachem
leżała sobie z jakimś gachem!
Ja się go pytam: „Panie! Z nią?!”
I odpowiedział: „Wisz pan, co?

Ja mam już dosyć swojej żony
Jak mam to nazwać: przesyt? spleen?
Ja chodzę smutny i znudzony
Pij lat dwadzieścia ten sam płyn

Ona jest taka strasznie chuda!
Ona ma takie nóżki dwie!
Ona ma takie cienkie uda
a co do „tutaj”, wcale nie

Ona jest taki tran sercowy
Go się nie lubi, a się je
Tylko od trana jest pan zdrowy
A od niej, to cholera wie