Zacna Kasia 1214

---

Historyjka to liryczna,
która bardzo wzruszy was.

Kotek był sierotką kocią,
taki biedny, taki sam,
że zatargał w niej dobrocią,
tu i tam.

A kiedy wzruszona Kasieńka
skłoniła doń cudny swój tors,
wskoczyła kocina maleńka
jej za gors.

I w piersi wtulona dwa kwiatki
usnęła bezpieczna od psów,
aż pytał się z chłopców gromadki
ten i ów:

Przez miasteczko gna wieść słodka –
każdy szepce ją co tchu.
Ma ślicznego Kasia kotka, tu a tu.
I tak działa ta atrakcja
na personel męski, że
staje poczta, handel, trakcja

Itd.

Dwaj chłopcy, niewinne sierotki
niech Pan Bóg odpuści to im
Pobledli na widok ten słodki
i – jak w dym!

Ba, nawet stróżowie porządku
aż tak jednolity był front
pragnęli w Kasine kociątko
mieć swój wgląd:

Wreszcie żony, narzeczone
powpadały w niską złość.
Kasi kotka miały one
widać dość.

Przepędziły go daleko,
kres frekwencji kładąc, i

podrapały Kasi dekolt
aż do krwi.

A może by było i gorzej
Ach, gdyby nie ujął się ktoś,
kto ciało obronił jej hoże,
I drobną kość.
Szła Kasia z podartą odzieżą,
łzy w oczach, rozwiany jej włos.
Za serce i dobroć dla zwierząt
taki los!

^{(parlando pani Wysockiej)}

No bo, na miłość boską, panie i panowie, cóż było złego w tym, że ten i ów, wzruszony wzruszony do głębi jej szlachetnym serduszkiem, które okazała nieszczęsnemu, bezbronnemu stworzonku, chciał osobiście, naocznie przekonać się, podniecić ... i zapytywał Kasię:

^{(wersja od Hanki O - Liryka, Liryka)}

Napotkała Kasia śliczna
kotka raz.
Był sierotką kotek kocią,
taki biedny, taki sam,
że zatargał w niej dobrocią,
tu i tam.
A kiedy wzruszona Kasieńka
schyliła doń cudny swój tors,
wskoczyła kocina maleńka
jej za gors.
I w piersi wtulona dwa kwiatki
usnęła bezpieczna od psów,
aż pytał się zchłopców gromadki
ten i ów:

- Gdzie ten kot, kotek ten, Kasiu miła?
- Pod bluzeczką mą śpi tutaj, ot.
- Gdybyś tak troszkę jej uchyliła…
Ola la la la la la la!...

Olaboga! Bomba nie kot! –

Zacna Kasia bluzeczkę rozpina
gwoli kotka, a nie gwoli psot.
A tu jąka wpatrzony chłopina”
- Ola la la la la la la!...


Przez miasteczko gna wieść słodka –
każdy głosi ją co tchu.
Ach, cóż Kasia ma za kotka, tu a tu.
I tak działa ta atrakcja
na personel męski, że
staje poczta, handel, trakcja itd.

Ministranci, dwie skromne sierotki –
niech Pan Bóg wybaczy to im –
po mszy stratowali dewotki
i – jak w dym!
Ba, nawet stróżowie porządku –
aż tak jednolity był front –
pragnęli w Kasine kociątko
mieć swój wgląd:

- Gdzie ten kot...

Wreszcie żony, narzeczone
powpadały w niską złość.
Kasi kotka miały one
widać dość.
Przepędziły go daleko,
kres frekwencji kładąc, i
podrapały Kasi dekolt
aż do krwi.

A może i by było i gorzej –
za Kasią wszak ujął się ktoś,
kto ciało ocalił jej hoże,
drobną kość.
Szła Kasia z podartą odzieżą,
łzy w oczach, rozwiany blond włos.
Za serce dla ludzi i zwierząt
taki los!

^(parlando)