Tango Magnolia 1181

---

Tutaj: https://ising.pl/aleksandr-vertinsky-tango-magnolia-273wg8-tekst
znalazłem coś takiego:

W zielono-bananowym Singapurze, w burzy,
Gdy słychać oceanu śpiew i płacz,
Po niebie lazurowym płyną chmury
I stado ptaków gna
W zielono-cytrynowym Singapurze, w burzy,
Gdy w twoim sercu tylko cisza gra,
Ty swoje ciemno-siwe oczy chmurzysz,
Tęsknota nie da spać
Tam, tam
I, czule wspominając
To, co się kiedyś działo
Pod innym niebem, gdy rozkwitał maj,
Ty ronisz łzy, Ivetto,
Za dawną tęsknisz pieśnią,
Wciąż brak ci mnie i pieszczot,
Za łzą płynie łza

Papugi wrzask podniosły,
Ty trwasz w omdleniu słodkim,
Jak kwiat magnolii, piękny, dziki kwiat
I ronisz łzy, Ivetto,
Za dawną tęsknisz pieśnią,
Za latem, co odeszło
Gdzieś tam w siną dal
Tam, tam

W srebrzyście księżycowym Singapurze, w burzy,
Gdzie drzewko bananowe łamie wiatr,
Rozmyślasz całą noc na żółtej skórze,
Za oknem jęki małp
W zielono-bananowym Singapurze, w burzy,
Bransolet i kolczyków twoich dźwięk,
Magnolio, co w tropików lśnisz lazurze,
Ty nadal kochasz mnie
Tam, tam

Hanka O. podaje taką wersję:
http://liryka-liryka.blogspot.com/2014/12/tango-magnolia-aleksander-wertynski.html

W palmowo-cytrynowym Singapurze, w burzy,
Gdy huczy oceanu płacz i śpiew,
I kiedy po jaskrawym mknie lazurze
Korowód sennych mew,
W palmowo-cytrynowym Singapurze, w burzy,
Gdy w sercu Pani cisza jest i mgła,
Brwi swoje granatowe Pani chmurzy
I chandrę Pani ma...

I wraca we wspomnieniu
Maj inny, drzewa w cieniu,
I wyznań moich, pieszczot moich czas,
Pani we łzach, Iwona,
Że nasza pieśń skończona,
A pierś już wyziębiona,
Kędy ogień zgasi.

Zmorzona snem chwilowym
Przez papug krzyk miarowy,
Jak rozwinięty w pół magnolii kwiat,
Pani we łzach, Iwona
Pieśń jednak nie skończona
W marzenie uniesiona
Wiosna z dawnych lat!

W perłowo-księżycowym Singapurze, w burzy,
Bransolet Pani nocą słychać brzęk,
Nie może Pani spać na żółtej skórze
Wsłuchana w małpi jęk.
W perłowo-księżycowym Singapurze, w burzy,
Gdy wicher bananowe drzewa gnie,
Magnolia zabłąkana w pstrym lazurze,
Wciąż kocha Pani mnie!

i jeszcze jest wersja Kofty, ale to też nie to:

W pomarańczowo-złotym Singapurze, w burzę
Gdy deszcz gorący trąca liście palm
A pociemniałe niebo z ziemia łączy
Oparów zenitalny szal
W gorąco-otępiałym Singapurze, w burzę
Pod wiatrem gną się baobabów pnie
Tam z sercem uwięzionym w moskitierze
Przyzywam imię twe
Zakwitła gdzieś w tropikach
Tęsknota moja dzika
Nostalgia po przejrzystych tamtych dniach
Tu dzień jest wciąż za długi
Tu krzyczą wciąż papugi
A deszczu smugi, smugi, smugi
Biją w dach
Tu bredzi wciąż malaria
Jak ryba w snu akwariach
Chcesz głową dziko tłuc w zielonym szkle
Wciąż błagam twojej łaski
Z wysiłkiem składam głoski
A małpie wrzaski, wrzaski, wrzaski
Słyszę w tle
W pomarańczowo-wonnym Singapurze, w burzę
Gdy deszcz gorący plącze sznury lian
Tam z głową ociężałą od odurzeń
Wspomina ciebie jeden pan
W zielono-jadowitym Singapurze
W burzę
Schronienia szuka zmokły rajski ptak
A mokra zieleń nurza się w purpurze
Kolorze twoich warg
Tu kwitną orchidee, nic więcej się nie dzieje
Nadzieje moje już daleko gdzieś
Dalekie me rozpacze
I nie wiem czemu płaczę
A łzy porasta żółta tropikalna pleśń
Tropiki, erotyki
Tu tylko człowiek dziki
Odnajdzie drogę swą w gorącej mgle
Ja pewnie znów się zbłaźnię
Przez tę niestety nadmierna wybujałą wyobraźnię
A może właśnie za to
Pokocha Pani mnie

W bananów cytrynowym Singapurze, w burzy
Gdy morze śpiewa płacząc z głębi swej
Zastępy karawanów dużo (dużo?) w krainie (..)
W bananów cytrynowym Singapurze, w burzy
Gdy sercu (…) jak we śnie
W krwi czarne chmurząc (..) pani (…)

Gdy smutno przypominasz wiosenne niebo inne?
Me słowa i pieszczoty dręczy mnie
Zapłaczesz ty i wesoł, że nie ma już poety
On cieszy się i wesoł gdy smucisz się

W gwiaździsto fioletowym Singapurze, w burzy
Gdy banan łamie się i wicher dmie
Wciąż marzy pani w nocy, o czymś wróży, gdy małpy bawią się
W gwiaździsto fioletowym Singapurze, w burzy, wydając bransoletką srebrny dźwięk
Magnolio (..) tyś kochasz, kochasz mnie

3. dużo, dużo w krainie pędzi tej
5. Gdy w sercu pani Kitaj jak we śnie
6. gdy się pani znuży
Zaczynem(?) zmusić cię
9. wreszcie mnie
10. Zapłaczesz ty Iwetto, że nie ma już poety
11. Pocieszyć cię Iwetto kiedy smucisz się
14. Gdzie banan łamie się, gdy wicher dmie
19. Magnolio ty podzwrotnikowa różo

w.10 raczej (jak pisze Ryszard) za czynem zmusić cię
w.12 bez (?)

Umówmy się, to może być dowolny, losowy zbitek słów, jak cały ten tekst... 😉

Podług mnie jest : w banano cytrynowym

Wertyński sam pisał teksty do swych piosenek, wyjątkowo posługiwał się cudzymi, np. w pięknej pieśni "List do pani" (Pismo k'damie) gdzie wykorzystuje strofki z wiersza pożegnalnego Jesienina, który ten pozostawił po swej śmierci samobójczej" ("Do swidania drug moj, do swidania / mnie tak trudno żyt' sredi ljudiej". Tu jest nagranie tej rzecywiście przepięknej pięśni na polskim Odeonie https://www.youtube.com/watch?v=yusPpYB2aLw&feature=youtu.be

A tu jest nagranie Tanga Magnolia na polskiej Columbii
https://www.youtube.com/watch?v=5q8sDA-OUYY&feature=youtu.be

Wydaje mi się, że w nagraniu nie gra orkiestra, tylko bliżej niezidentyfikowany pianista 🙂

Też tak uważam.
A czy jako gatunek nie powinien być podany "romans rosyjski"?

Do Szanownych Prowadzących, z pozdrowieniem: mam trochę płyt szelakowych, które mógłbym przekazać zainteresowanemu/ej – nieodpłatnie. Czy można to uszczegółowić tutaj ? Dziękuję, JP.

Pozdrawiam zwrotnie miło zaskoczony!
Oczywiście, możemy tutaj, z zachowaniem RODO, jeśli to nie kłopot. 😉

Oczywiście, Rodo rulez ! Duble, tak zwał mój mentor, JZ, płyty, które miał w 2 egzemplarzach. 14 lat temu przekazałem całą paczkę takowych Januszkowi, ówczesnemu młodziutkiemu miłośnikowi szelaków ku wspólnej radości. On już z tego wyrósł a duble znowu dają u mnie znać o sobie. To znaczy wersje w lepszym stanie zachowuję dla siebie, te w słabszym – chętnie przekazuję. Najchętniej komuś, kto zaczyna swoją przygodę, ma mało lub ma ze zdobyciem trudności. Ale w tej materii warunków nie ma. Do rzeczy: byłoby 15-20 przedwojennych, głównie Syren ale nie tylko. Stan – mocno średni. Ok. 10 wczesnych Muz, może melodii, w lepszym stanie niż już wymienione i ok. 10 różnych zagranicznych. Wszystkie są warte tego, by nie dogorywały samotnie w piwnicznej izbie(!) albo się połamały w pojemniku: Plastik. Chcę przekazać całość, bez robienia wykazu i pytań o szczegóły – niespodzianka/zagadka dla odbiorcy, tak to nazwijmy.
Do odbioru w Katowicach ale to zawsze można zorganizować. - Zastanówcie się Państwo. Jeśli to kogoś ucieszy, uciecha będzie i po mojej stronie.

Dobry wieczór. Byłbym zaszczycony, gdybym mógł powiększyć swoją kolekcję o Pana płyty.

W jaki sposób można dowiedzieć się, jaka decyzja zostanie przez Pana podjęta? Pozdrawiam, Bartek D.

Byłoby to wielkie wyróżnienie otrzymać choćby „duble" z takiej kolekcji. Musiałem się uszczypnąć...

Czy szczegóły można domówić e-mailowo?
kierownik@staremelodie.pl

Oczywiście, proszę - niech pierwsze zgłoszenie będzie tym decydującym. Szczegóły - podanym mailem, też.
Proszę jednak wziąć to pod uwagę, że to co może budzić tu szczególne zainteresowanie, polskie przedwojenne, jest w stanie różnym, tzn. też mocno sfatygowanym. W międzyczasie pomyślałem że per saldo może być tego więcej niż powyżej podalem ale potrzebowalbym jeszcze tygodnia na głębszy remanent. Do jutra, odezwę się !

Trzeba przyznać, że dzieje się tutaj coś wyjątkowego. 😃

Tak, zgadzam się. Jest mi niezmiernie miło z podjętej przez Pana Wrzosa decyzji, czuję się zaszczycony. Dziękuję i pozdrawiam.

2, 7: W banano-cytrynowym (zgadzam się z Oliverem, 2020-05-02 16:14).