Bim-Bom 584

---

Jak to miło w wieczór bywa,
kiedy dzwonek do snu wzywa:
bim, bom, bim, bom.

Bim i Bom, Bim i Bom —
tak się dwaj syjamscy bracia zwą.
Każdy wie o tem, że
nie do rozłączenia z sobą są.

Gdzie jeden jest, tam jest też drugi
i obaj mają wspólne długi.

Bim i Bom, Bim i Bom
mają takie chwile w życiu swem,
kiedy drżą, kiedy chcą,
i wtedy smutni są.

Być wiecznie razem,
żyć wiecznie razem
to wprawdzie cudne,
lecz takie nudne.

Wciąż przy tym boku
i nie móc kroku
bez ciebie zrobić,
Bim, Bom, Bim, Bom.

W domu i w dancingu,
w kinie i w slipingu,
w łóżku i na ringu —
wciąż ja i ty.

Najwięcej biedy
jest jednak wtedy,
kiedy dzwonek do snu wzywa:
bim, bom, bim, bom.

Bim i Bom, Bim i Bom
w noc majową zakochali się.
Bim chce tu, Bom chce tam,
i wynika z tego cały kram.

O mało co się nie pobili,
lecz ich na szczęście rozdzielili.

Bim i Bom, Bim i Bom
mają wreszcie cudne żonki dwie,
... (???)
i znowu smutni są.

Być wiecznie razem,
żyć wiecznie razem
to wprawdzie cudne,
lecz takie nudne.

Wciąż przy tym boku
i nie móc kroku
bez ciebie zrobić,
Bim, Bom, Bim, Bom.

W domu i w dancingu,
w kinie i w slipingu,
w łóżku i na ringu —
wciąż ja i ty.

Najwięcej biedy
jest jednak wtedy,
kiedy dzwonek do snu wzywa:
bim, bom, bim, bom.