Roztargniony 302

tytuł:

Roztargniony

gatunek:

walc

muzyka:

Karol Namysłowski

słowa:

Zygmunt Neuberg

^{(z nut)}

Gdym ciebie ujrzał raz

Na widok twoich kras

Zadrżałem; płonie serce me

Już kochać ciebie chcę

Lecz uśmiech zmroził twój
Młodzieńczy zapał (miej? chyba: mój)
Ach, pocóż marzyć i śnić tak
Gdy tobie serca brak?

Wtem naraz widzę łzy
O, luby śnie
Ach, czemuż płaczesz ty?
Czy kochasz mnie?

Ach! Jam taki roztargniony
Ty mój raju wymarzony
Jam za żarty wziął uśmiech ten
A ty kochasz, to cudny sen

Lecz ty nie gniewaj się
Ja wszak kocham, kocham cię

Czy szczęście luba dasz

Gdy losy złączą nas?

Odpowiedz błaga dusza ma

Ta ciebie jedną zna

Lecz ty znów śmiejesz się
Gdy serce wiedzieć chce
Ach, jesteś dziwnie płocha tak
Powagi tobie brak

I znowu widzę łzy
O, luby śnie!
Ach, czemuż płaczesz ty?
Czy kochasz mnie?

Ach! Jam taki roztargniony
Ty mój raju wymarzony
Jam za żarty wziął uśmiech ten
A ty kochasz, to cudny sen

Lecz ty nie gniewaj się
Ja wszak kocham, kocham cię

Po ślubie z żonką wraz

Już mile spędzam czas

I nasze... szczęśliw jestem wszak

Całusy! Szczęścia znak

Wtem żonka dąsa się
Cóż znaczą figle te?
A ona serce, gdy jej drży
Tak odpowiada mi

W mem oku błysła łza
Maleńki sen
Ach, ileż szczęścia da
Synaczek ten!

Ach! Jam taki roztargniony
Ty mój raju wymarzony
Jam za żarty wziął uśmiech ten
A ty kochasz, to cudny sen

Lecz ty nie gniewaj się
Ja wszak kocham, kocham cię