Princessita 769

---

Jak widać, mam problemy z początkiem. Może ktoś ma lepsze uszy, bo moje chyba osłabia upał...

Biała noc spowita
całą (…?) do grzechu kusi znów
portowe (…?)
pośród ohydnych typów
i krewkich słów
płyną godziny nocnej(?) złudy
umknął hen, kochanek,
słodki mój bandyta,
korsarz swój jedyny, drogi
swej matce nic nie grozi?
amantów rój,
a pieśń nucił jej Paryż mój

O princessito
Paryż nad Sekwaną śpi
O princessito
ciało spal w pożodze z krwi
budzą bulwary
oszalałe gitary
swą pieśnią smutku i trwóg
na cześć srebrnych (!?) twych nóg
o cherie.

Biała noc w Paryżu
stał się cud,
marynarz słonych wód
jak ptak powrócił
w cichych zatokach tęsknił
do raju wrót
o princessicie smutnie nucił
I ja też tęskniłam
długie dni, kochanku
wierzaj mi jedyny, drogi
Zbywała groźnie, szorstko amantów rój
jakiś nucił mi Paryż mój

O princessito
Paryż nad Sekwaną śpi
O princessito
ciało spal w pożodze krwi
budzą bulwary
oszalałe gitary
swą pieśnią smutku i trwóg
na cześć zgrabnych twych nóg
o cherie.

Biała noc spowita w całun snów
do grzechu kusi znów
portowe diuny
pośród ohydnych typów
i krewkich słów
płyną godziny nocnej złudy
Umknął hen kochanek,
słodki mój bandyta,
korsarz mój jedyny, drogi
Twej matce dziś nie grozi amantów rój,
a pieśń nucił jej Paryż mój

Fascynujące tango teatru „Dobry Wieczór” z rewji „Klejnoty Łodzi”, wykonane przez Lili Melodystównę i Eugenjusza Koziarskiego.

mała literówka w.11 - groźnie.
Faliszewski ewidentnie się pomylił przy nagrywaniu, stąd te srebrne nogi w pierwszym refrenie.