Niepojęte dary 472

---

Kolęda jest datowana na XVII - XVIII w. Znajduje się w "Śpiewniku kościelnym" ks. Michała Mioduszewskiego z 1838
Podaję cały tekst. Na płycie chór śpiewa tylko 1 zwrotkę i refren.

Niepojęte dary dla nas daje
dzisiaj z nieba Ojciec łaskawy,
gdy się Wieczne Słowo Ciałem staje
mocą swojej cudownej sprawy.
Nędze świata precz odmiata,
a płaczliwe jęczenia
w dźwięków głosy pod niebiosy
i w wesele zamienia
skąd dziś wszyscy weseli
wyśpiewują Anieli

Niechaj chwała Bogu będzie w niebie,
a na ziemi pokój ludowi.

Patriarchów świętych upragnione
spełniły się oczekiwania,
kiedy Słowo z Panny narodzone
dopełniło wszystkich żądania.
Gwiazda nowa Jakubowa
wypuściła promienie,
ciemne błędy gasząc wszędy,
światła czyni zjawienie.
skąd dziś każdy z Anioły wyśpiewuje wesoły.

Już prorockich przepowiedzeń skutki
odmieniły świat cały mile,
oddalając uprzykrzone smutki,
przywróciły wesołe chwile.
Wszędy echo brzmi z pociechą,
że z daru Zbawiciela
upewnienie o zbawienie
dopełniło wesela.
Więc z niebieskimi szyki
wydajmy dziś okrzyki.

Niebo dzisiaj z ziemią połączone,
wyśpiewuje wdzięczności pienie,
dzięki Bogu czyni nieskończone
za zjawione ludziom Zbawienie.
Radość nasza z Mesjasza
i wszystkiemu stworzeniu,
że Pan chwały śmierci strzały
skruszył w swym narodzeniu.
Brzmijże, świecie, wesoło,
wydaj rozgłos wokoło.

Aby człowiek Bogiem był nazwany,
Jego postać Bóstwo przybrało,
by nie brząkał niewoli kajdany,
Słowo Ojca Ciałem się stało.
Sługa z Pana, ach, odmiana!
Niesłychane przykłady,
by z wdzięczności dla miłości
człowiek w Boga szedł ślady.
Więc niech pienia odgłosy
idą aż pod niebiosy.

Uczynione z twej miłości związki,
Bóstwa twego z naszym rodzajem,
Sprawiły nam ścisłe obowiązki
Byś miłowan od nas był wzajem.
Dajże Panie, me kochanie,
By ogniste pożary,
W sercach trwały na wiek stały,
Byś był kochan bez miary.
Nuż i teraz z miłości,
Wyśpiewujmy z radości.