Kwaterunek 394

---

Pierwsza część:

-Złote słonko ponad dworem już zapada, czerwienieje... Hejże wracaj gospodarzu! Na noc zamknij (....)! Dojrzej stadku i gadziny, niech po nocy się nie włóczy. Bo pamiętaj gospodarzu, cudza krowa wilka tłuczy. Kto dobytku nie dogląda, ten się może znaleźć w biedzie. Hen na drodze tuman kurzu; to ułański szwadron jedzie. Nie masz pana nad ułana! Ulan lubi pofiglować...!
-Jak masz córkę gospodarzu, nie zapomnij córki schować.
-Już są we wsi kwatermistrze. Każdy (....) mazur szczery.
-Hej, sołtysie! Dalej, żywo! Dla szwadronów, gdzie kwatery? Tam? Pan rotmistrz na plebanji. Bo ksiądz pewno winko chowa. Jak pan rotmistrz butle zoczy, buteleczko bywaj zdrowa... Tu ogródek. O, i kwiatki. Wyjrz panienko, nie bądź dzika. Piszcie kapral. "Tu kwatera będzie pana porucznika."
-Patrzaj bracie na podwórko. To ci świnie, jak cholera. 
-Nie da rady gospodyni, to wachmistrza jest kwatera.

Jedzie pluton za plutonem
Błyszczą oczy zza firanek

Zośka, Magda, tylu chłopów
A pod każdem koń kasztanek

-Z koni! Dalej na kwatery!  Nie próżnować! Czyścić konie! Gdzie jest zgrzebło?
-Ty ofermo...! Z ciebie końskie podogonie.
-Już? Gotowe?
-Panie ułan, to jest przecie moje siano...
-Idźże, idźże stary dziadu...! Gadaj do mnie jutro rano.
-Plutonowy! Będą skargi, to i z wami będzie krucho.
-Rozkaz panie poruczniku!
-Milczeć babo, bo dam w ucho...


Druga część:

-Nocka ciemna, nocka cicha... Żabi rechot nad stawami... Co za licho po stodołach tak szeleści wciąż (....)
-Takaś gładka, (....) jabłuszko... Ejże Maryś, chodź no tu...!
-Nie chodź Maryś, nie chodź głupia. On narobi ci kłopotów.
-Krucha słoma na klepisku. Cnota dziewki także krucha. Wietrzyk w sadzie się obudził, po gałązkach cicho dmucha. Jeszcze nocka, jeszcze ciemno... Mój wietrzyku, (....) tej psoty. Zaraz budzą się tatulo, będą wstawać do roboty.
-Świt przejrzysty zajaśnieje. Trąbi trąbka siodłanego. Co za babi we wsi lament? Co tej babie znów takiego?
-Prosie? Prosie? Jakie prosie?! Wachmistrz! Wszystkich zrewidować! 
-Głupia baba... W torbach ni ma, a do gęby nie mógł schować.
-Tempa! Bywaj zdrów sołtysie. Bóg wam zapłać za gościnę. Wasza słoma nam obstała za poduszkę i pierzynę. Odtrąbiono! Śpiewać chłopcy, tylko dziarsko i od ucha! 
(śpiew w oddali)
-Widzisz ją Zośkę? Jak to słucha...
-Już opadły kłęby pyłu, piosnka ścichła i trębacze. We wsi cicho, tylko baba za prosięciem jeszcze gdacze.
-Głupia babo, płaczże głośniej, to ci będzie w gębie słono.
-Nam też słono, bo nam kucharz prosięcinę dał pieczoną. Proszę panie poruczniku. Pachnie, że aż wierci w nosie.
-Ach (....). Nie mówiłem? To na pewno tamto prosie...!
-Ale gdzie zaś? To jest inne... Tamto zdrowo w chlewie kwika.
-No chodź... (?) Dawaj, gdzieś się schował?
-Gdzie? A w torbach porucznika...
(śmiech)