Napisałeś dzisiaj do mnie
Na wpół przytomnie,
Że w tych dniach (...?) rzucisz,
Że już nie wrócisz.
Chcesz położyć kres legendzie
Na zawsze, wszędzie,
Lecz przekonasz się sam,
Że cię lepiej znam,
Że wiem, co będzie.

Będziesz wszystko chciał zniweczyć,
Zaczniesz być na wszystkich zły,
Może nawet i złorzeczyć
(Milczę?), ból, łzy.
Potem szały zaczniesz skrycie,
Łudzić siebie, jak się da.
Tem, że ci wypełni życie,
Inna, inna, nie ja.

Lecz niedługo już zrozumiesz,
Bo ci powie serce twe,
Że beze mnie żyć nie umiesz,
Że tak ci źle,
Że uczucia w nim nie zdusisz,
że to (....?), że szkoda słów,
Więc przekonasz się,
Że musisz wrócić znów.

Wiem, niedługo już zrozumiesz,
Bo ci powie serce twe,
Że beze mnie żyć nie umiesz,
Że tak ci źle,
Bo uczucia w nim nie zdusisz,
Bo to (....?), bo szkoda słów,
Więc zrozumiesz sam,
Że musisz wrócić znów.