Plegaria
1342
tytuł:
Plegaria
gatunek:
tango
muzyka:
oryginał z:?
1927 roku
słowa:
pochodzenie:?
scena:
Plegaria que llega a mi alma
al son de lentas campanadas,
plegaria que es consuelo y calma
para las almas desamparadas.
El órgano de la capilla
embarga a todos de emoción
mientras que un alma de rodillas
¡pide consuelo, pide perdón!
¡Ay de mí!... ¡Ay señor!...¡Cuánta amargura y dolor!(al la la la la )una plegaria(al la la la )brota de mi alma(al la la la la)y elevo un rezoen el atardecer.
Murió la bella penitente,
murió, y su alma arrepentida
voló muy lejos de esta vida,
se fue sin quejas, tímidamente,
y di en que noche callada
se oye un canto de dolor
y su alma triste, perdónala,
toda de blanco canta al amor!
18.05.2015
Objaśnienia:
1)
señor
-
(hisz. señora, señor) pani, pan
2)
bella
-
(wł.) piękna
słowa kluczowe:
Od Oliviera K.
Szukaj tytułu lub osoby
Posłuchaj sobie
0:00
0:00
0:00
0:00
Posłuchaj na 
Etykiety płyt
https://www.youtube.com/watch?v=jx0UKXh-VGo
http://humilitan.blogspot.com/2014/05/so-thats-why-poema-is-hard-to-fit-into.html
Cytat (tłumaczył Google):
Cadícamo, który koncertował z Gardelem po Europie, poradził swoim przyjaciołom tanga, aby unikali dyskusji o polityce z Eduardo Bianco, ponieważ Bianco rzekomo informował Gestapo (francuska policja zatrzymała go i zbadała w 1937 r., Ale go wypuściła). Bianco związał się z Eduardo Labougle Carranzą, ambasadorem Argentyny w Berlinie Trzeciej Rzeszy i zdeklarowanym antysemitą. Podobno przekonali Goebbelsa, że tango powinno mieć miejsce w „skażonej rasowo” muzyce jazzowej, i zostali zaproszeni do występu w berlińskiej „La scali”. Następnie na argentyńskie asadoPo przyjęciu w Ambasadzie orkiestra Bianco zabawiła samego Hitlera (nawet z bandoneonem osobiście grilującym dla niego mięso), a führer poprosił o bisową piosenkę „Plegaria” (po hiszpańsku „Modlitwa”). Sentymentalny potwór z pewnością cieszył się grą między poważnym brzmieniem utworu a frywolnym, erotycznym postrzeganiem słowa „tango”, ponieważ wkrótce znalazł straszne zastosowanie dla partytury Bianco. W krótkim czasie „Plegaria” zostanie nazwana „Tango śmierci”, ponieważ zespół więźniów Auschwitz otrzymał rozkaz grania, gdy więźniów obozu zaprowadzono do komór gazowych. Horror „Tango śmierci” został uwieczniony w wierszach Paula Celana, ocalałego z rumuńskiego żydowskiego obozu śmierci; ale Celan musiał znaleźć jakiekolwiek odniesienie do „tanga” kiedy tłumaczył swój wiersz z rumuńskiego na niemiecki, ponieważ „tango” nadal brzmiało w języku niemieckim bez szacunku. Tak więc „Plegaria” zamieniła się w „Todesfuge ”, „ The Death Fugue ”!
https://www.youtube.com/watch?v=gJvx2qSh7o0
Inna wojenna wersja tego tytułu, być może do tej melodii, a być może do innej jest taka, że w obozie janowskim pod Lwowem (1941-1944) utwór pod takim tytułem grała orkiestra, gdy Niemcy mordowali lwowskich Żydów. Orkiestrę stanowiła w większości orkiestra lwowskiego Teatru Wielkiego; było tam i kilku innych muzyków spoza przedwojennej orkiestry.
Jeden z więźniów, znany kierownikowi
https://staremelodie.pl/teksciarze/2/Emanuel_Schlechter
uwięziony przez Niemców w obozie na Janowskiej miał na żądanie komendanta obozu napisać tekst, który do melodii śpiewali więźniowie obozu, np. podczas rozstrzeliwań. Niemcy rozstrzelali orkiestrę obozu przy Janowskiej, gdy ta grała ,,Tango śmierci". Morderstwo odbyło się tak, że Niemcy nie zabili wszystkich naraz, tylko powoli zabijali jednego muzyka po drugim podczas grania.
Poniżej ,,Tango śmierci" gra i śpiewa Aleksander Kulisiewicz, przedwojenny piosenkarz rewiowy m.in. z Krakowa, więziony przez Niemców w obozie Sachsenhausen. Aleksander Kulisiewicz przeżył niemiecki obóz i po wojnie dawał odczyty, koncerty i pogadanki nt. tego, co Niemcy wyprawiali w obozach koncentracyjnych.
https://www.youtube.com/watch?v=FzPNzEvTypA