Pieśń nad kołyską 7525

---

Autor słów to Kisiel czy Chęciński? Czy inny tytuł to "Pieśń nad kołyską"?

Szczepańska nagrała po raz drugi na "Syrenie" pod tytułem "Pieśń nad kołyską"

Kisielińska. Felicja zresztą

Cały tekst ukradłem. Sam napisałem lulankę polegającą na drastycznych obrazach zasypiających potworów w kontekście niechcącego zasnąć dziecka. To chyba jakaś tradycja. Na szczęście moja wersja nie ma dobrego zakończenia. 3:)

Wyjątkowo piękna i nastrojowa kołysanka. Jej szczególna wymowa polega na uspokojeniu i ukojeniu usypiającego dziecka poprzez ukazaniu mu jaką oazą bezpieczeństwa i spokoju jest dom rodzinny w kontraście do pełnego zagrożeń i niebezpieczeństw otaczającego nas świata, jakim ukojeniem i oparciem jest matka, która potrafi odsunąć od dziecka wszystkie zagrożenia i dać mu zasnąć w poczuciu bezpieczeństwa.

Ja mam inną wersję nagraną przez Lucynę Szczepańską, tym razem z płyty "Odeon". Ale ta jest też bardzo piękna. Troszkę inna od wersji będącej w moich zbiorach. Płytę kupiłem dawno temu, na bazarze na Kole. Ta strona płyty niestety z złym stanie. Płyta "Odeon" N 45200a Wj 299. Pozdrawiam

Pierwotnie nagranie ukazało się na płytach "Columbii" i to nagranie po wojnie wydał "Odeon"
(N 45200 a).
Szczepańska nagrała też i na "Syrenie"

Faktycznie!!!! Identycznie brzmi to nagranie na płycie "Columbii" i tego mojego "Odeonu". Może do tłoczenia powojennej płyty "Odeon" użyto przedwojennej, cudem ocalałej matrycy "Columbii"? Dziękuję za informację i pozdrawiam.

Ależ się cieszę !!!
Fragmenty (dziwnie złożone) tej kołysanki pamiętałam z dzieciństwa i wielokrotnie śpiewałam moim dzieciom myśląc o tym, że tekst jest bardzo dziwny i że może mogłabym znaleźć gdzieś całość. Do dziś mi się to nie udało, aż tu nagle trafiłam tutaj i nareszcie poznałam pełen tekst, który układa się w logiczną całość.

Dziękuję !!!

ps. w tekście jest kilka literówek, które nie przeszkadzają w zrozumieniu

Dziękuję bardzo, chyba poprawiłem polskie diakrytyki. Faktycznie jest różnica między "Spal" a "Spał" czy "Śpij" i "Spij". 😊
Czyżby Columbia nie miała drugiej strony?

Ma🙂

Słyszałam od mamy że to kołysanka z XIX w.

Tak, z 1838 roku.

Tą kołysankę śpiewała mi jeszcze moja babcia gdy byłem bardzo, bardzo mały, a babcia pamiętała nie tylko czasy przedwojenne, czasy Piłsudskiego, ale nawet poprzedni wiek XIX. Pamiętam, że tą kołysankę śpiewały wówczas powszechnie nianie dzieciom, chłopcom, bo w tamtych latach były tylko dwie płcie i raczej nikt nie śpiewałby dziewczynkom kołysanek napisanych dla chłopców…
Potem przyszły lata turbulentne i zapomniałem część słów, pamiętałem tylko fragmenty. Dopiero w epoce plandemii gdy zacząłem zapisywać wspomnienia, z czasem doszły brakujące fragmenty i odtworzyłem całość. Miała ona niektóre słowa inne, ale w sumie przekaz był ten sam.

A szło to tak:

Śpij dziecinko już
śliczne oczka zmruż
słyszysz, deszczyk pada tam
piesek szczeka, grozi nam
w bramie dziad wyciąga rękę,
pies potargał mu sukienkę,
lecz biedaka strzeże stróż
zmruż oczęta zmruż

Nie płacz synku nie
słyszysz wicher dmie
a zajączek w polu spał
zbudził go daleki strzał
Wypadł strzelec bronią błyska,
Wygnał śpiocha z legowiska,
lecz zajączek żwawo mknie
nie płacz, synku nie.

Zmruż oczęta zmruż,
tyś nie głodny już
a gołąbek siadł przed sień,
szukał ziarnek cały dzieñ.
W gniazdku pyta się gromadka
gdzie tak długo nasza matka?
Słonko dawno zaszło już
Zmruż oczęta, zmruż.

Zmruż oczęta zmruż,
dziadek poszedł już,
i zajączek w polu śpi,
strzelec chybił, wraca zły,
gołąbeczek karmi dzieci,
jutro słonko znów zaświeci
śpiących strzeże Anioł Stróż -
Zmruż oczęta zmruż.

Jest coś wzruszającego w tym jak poprzez wieki przekazywano nasze polskie tradycje i jak od kołyski wpajano dzieciom polskim wrażliwość na niedolę innych, sparawiedliwość i naszą wiarę. To nas wychowywało i scalało jako Naród.

Około rok temu znalazłem w wyszukiwarce wreszcie tą stronę gdzie nie tylko można było odnaleźć cały tekst ale i melodię tej kolędy, którą pamiętałem tak doskonale sprzed blisko siedemdziesięciu lat…
Od razu złapałem adres tej strony i dziś jesteście już znani nawet na końcu świata, czyli wszędzie gdzie sięgają Polacy i polska mowa. Wychowaliśmy w niej nasze tutaj urodzone dzieci i wnuki. Dziś, dzięki Wam, w krainie śniegu i klonowego liścia przekazuję tą kołysankę następnemu pokoleniu.

Dziękuję bardzo w imieniu swoim i osób, które pomagają w utrzymaniu i rozwoju strony. Wzruszyłem się.