Kanarek (piosenka) 1631

---

W majową noc budzi się przyroda
I w ptaszkach też płynie krew, nie woda
Zaśpiewam więc podsłuchaną w parku
W majową noc piosnkę o kanarku

Był kanarek, smutny kanarek
Miał w złotej klatce garść złotych ziarek
Słyszał wokół szept czułych parek
A on wciąż sam był - smutny kanarek

W okieneczku naprzeciwko
Była pani kanarkowa
Więc kanarek do niej wzdychał wciąż
I czułe ćwierkał słowa

Wreszcie z klatki raz się wymknął
I poleciał do sąsiadki
Lecz rozdzielono ich i znów
Zamknięto go do klatki

Plum, plum, plum - kanarek niepocieszony
Na próżno się wyrywał do młodej żony
Plum, plum, plum - kanarek w swej klatce złotej
Żałośnie wyśpiewuje i schnie z tęsknoty

Aż oto raz ujrzał naprzeciwko
Pisklątka dwa, każde z żółtą grzywką
I dziobki dwa, bardzo dziwne dziobki
Żółciutki puch w podejrzane kropki

Plum, plum, plum - kanarek niepocieszony
Na próżno się wyrywał do młodej żony
Miotał się nieszczęsny w swej klatce złotej
Zdradzony, ośmieszony - zmarł ze zgryzoty

Był kanarek...