Ratujże mnie Boże, ratujże mnie przecie
Bo mnie wedle serca straszna bida gniecie
Raz, dwa, trzy, cztery, raz, dwa, trzy

Ale co mi z tego, kiej psiawiara Baśka
Co roz spojrzy na mnie, to śtyry na Staśka

Choć Barbara brzydko ale mo chałupę
Śtyry morgi pola i pieniędzy kupę

Ale wiem co zrobię: pójdę na wojoka
Będę se wywijał szabelką u boka

A, jak mi się serce taj potoczy kołem,
To może zostanę panem jenerołem.

Jak Kaśka zobaczy pana jenerała,
będzie oj, to będzie oj za mnom szalała.

Ja się najpierw gniwom, ale potem zmięknę
I z moją Basieńką do ołtarza klęknę.

^{(oryginał staraniem Jana)}

O mój miły Boże, zlituj-że się przecie!
Bo mnie wielka bida wedle serca gniecie.
raz dwa trzy cztery, raz dwa trzy

Zakochałem-ci się, aż po same uszy:
Rad bym Kaśkę pojąć, rad bym z całej duszy.

Ale, cóż mi z tego, kiej psia jucha Kaśka,
Co raz spojrzy na mnie, to cztery na Jaśka?

Ale wiem co zrobię: pójdę na wojoka
Będę se wywijał szabelką u boka.

A, jak mi fortuna potoczy się kołem,
To może zostanę panem gienerołem.

Jedzie pan gicnerał na siwym koniku,
A za nim żołnierzy bez liku – bez liku.

Jak Kaśka zobaczy pana gienerała,
Oj, będzie – to będzie z radości skakała.

A ja się podroczę, ale potem zmięknę
I z moją Kasieńką do ołtarza klęknę.

Zbudujemy sobie szerokie domostwo,
Jakby pański dworek, albo i probostwo.

A jak nas pan Jezus obdarzy dziatkami,
Będą takie pikne, jako i my sami.

^{(i inna wersja)}