Miałem spisać, ale poległem - nic nie słychać... Może ktoś z Państwa...? I

też poległam, same trzaski - może kierownik odszumi, jak to zrobił z chłopcami jak świece?

Oby J

:) To jest odszumione. Spokojnie, przyjdzie dzień i będzie wyraźniejsze nagranie.
Niestety, pani Pogorzelska śrupie wokalem, jak zdarta płyta. Stąd niewyrazistości. I to ma swój urok! J

Valencia została skomponowana jako pasodoble w 1924r do zarzueli "La bien amada" W 1926 nagrał (i spopularyzował) Paul Whitmann z orkiestrą.

Gracias.
Takie arie to wyłącznie Pogorzelska albo mało kto:
https://youtu.be/n8dC_vTrWFI

Nie wiem, czy to ten tekst, ale była i taka "Walencja" - popularny one-step śpiewany przez Stanisławę Karlińską w rewji „Powolutku aż do skutku” w teatrze Popularnym i Pauline Noskowską w „Eldorado”. Muzyka Jose Padilla (za: Trubadur Polski R.16, nr 8 (20 lutego 1926).

Kazimierz Brzeski (autor tekstu?)

W dnie gorące i upojne,
Tam gdzie wre Montmarte,
Wiedzie życie znojne,
Dziewczę niby czart.
Nad ranem sprzedaje swe kwiatki,
Uśmiechy w tłum śle,
Goździki, lewkonie, i bratki
I brzmią słowa te:

Walencjo, cud hiszpanko, pieszczot branko,
Oczy twe koloru zórz,
Walencjo, życie moje, ciało twoje,
Zapach ma dalekich mórz,
Walencjo, zmysłów bajko, snów mozaiko,
Wzrok twój w duszę mi się wżarł,
Walencjo, pachniesz grzechem,
Swym uśmiechem,
Wkrąg roztaczasz dziki czar.

Kiedy światła zamigocą,
Zniknie gwarny dzień, upaja się nocą,
Pełną tajnych drżeń,
Rej wiedzie w dancingu figlarka,
Nie zważa na szum,
W fox-trocie omdlewa kwiaciarka,
A pieśń nuci tłum:

Walencjo i.t.d.

Kiedy trzecia już wybije, przyjdzie apasz gach,
Serce jej zabije i chwyta ją strach,
A potem na łożu miłości,
Mkną chwile jak w śnie,
Gdy zmysłów godzina zagości,
On słowa jej śle:

Walencjo i.t.d

Na mój słuch Zula śpiewa jakby coś innego, ale tak na dobrą sprawę dobrze słychac tylko "Walencjo".

Tekst jest na tę samą melodię, ale raczej nie śpiewała go Zula (jej wersja rozpoczyna się od słów "Na Montmartrze, gdy nad ranem...")