O dwunastej godzinie
M. G. J.: 2023-03-20 03:44
160: całą -> całą noc

-----------------------

Z "Lwowskich piosenek ulicznych, kabaretowych i okolicznościowych", str. 104-105:

U dwunasty godzini
idym sy przyz Lwów,
upiłem si na wini,
awantura znów.
|:Ali mi si nic nie stału,
bum ja hultaj, jakich mału:|.

Bernadyński mijam plac(1),
idzi jakiś graf.
Mówi do mni: Batiar weg!(2)
Ja w cylindyr paf.
|:Aż si denku załamału,
bum ja hultaj, jakich mału:|.

Przycodzy na plac Cłowy(3),
siedzi dziewczy fest,
macam ci jo pud głowy,
dziesińć kilu jest.
|:Aż mi w oczach pucimniału,
bum ja hultaj, jakich mału:|.

Gdy tramwajim jechał ja,
baba robi krzyk.
Ktoś turebki grajfnuł jij:
Łapać, pomóc w mig!
|:Ali jij si tak zdawału,
bum ja hultaj, jakich mału:|.

Wtem nadchodzi pulicaj
i zabira głos.
Ja swo giry udwijam,
pulicaja w nos.
|:Aż mu z nosa pukapału,
benc gu jeszczy, bu to mału:|.

Biegni za mnu kumisarz
i pudnosi krzyk,
ja kułaka udwijam,
kumisarza w pysk.
|:Aż mu w oczach pucimniału,
benc gu jeszczy, bu to mału:|.

A ży ogród blisku był,
ja przyz parkan hoc
i pud krzakim wonnych róż
spałym cału noc.
|:Rankim róż si nabirału,
bum ja hultaj, jakich mału:|.

Szwenderbal si zaczyna,
muzyczka gra już,
a ja grzeczny chłopczyna
z bukicikim róż.
|:O buziaka proszy śmiału,
bum ja hultaj, jakich mału:|.

Jedna z najpopularniejszych lwowskich piosenek śpiewana aż do II wojny. Powstała prawdopodobnie ok. 1910 r.; część zwrotek dodano później. Pięć zwrotek: 1, 2, 5, 7, 8 zamieszcza zbiór Pios. z Przedm., s. 26. Najczęściej wykonywano: 1., 2. i 5. zwrotkę. Słowo _hultaj_ w refrenie zmieniało okazyjnie na _kozak_, _chojrak_ itp. Wersja zamieszczona w Pios. z Przedm. rozpoczyna się od słów: _O północnej godzinie..._ i różni się od tu cytowanej, w której scalono wszystkie zasłyszane przez J[erzego] H[abela] zwrotki w najczęściej spotykanej postaci słownej. Melodia nieznanego pochodzenia była we Lwowie bardzo popularna i służyła jako podkład muzyczny do różnych tekstów.

(1) _Plac Bernardyński_ -- wraz z kościołem oo. Bernardynów stanowił zakończenie ciągu reprezentacyjnych skwerów i płaców biegnących od Teatru Wielkiego przez Wały Hetmańskie oraz place: Mariacki i Halicki. Powstał z początkiem XIX w. na miejscu zburzonych prawie w całości fortyfikacji klasztoru oo. Bernardynów z I połowy XVII w.

(2) _Batiar weg_ -- niem. _weg_ 'precz'.

(3) _Plac Cłowy_ -- położony był na tyłach klasztoru oo. Bernardynów. Ruchliwe ulice otaczające stare miasto spotykały się tu z ul. Łyczakowską (...), która w tym miejscu brała swój początek. Stał tutaj kościół i klasztor pp. Klarysek (niegdyś Bernardynek), ufundowany w 1606 r., z końcem XVIII w. zamieniony przez władze austriackie na komorę celną (stąd nazwa placu). Około 1935 r. nazwę zmieniono na plac Władysława Bandurskiego, kapelana Legionów Polskich, od 1906 r. biskupa sufragana lwowskiego, zmarłego w 1932 r.