Co za pech 690

tytuł:

Co za pech

gatunek:

polka

muzyka:

słowa:

Od Krakowa do Lublina
uwodziła mnie dziewczyna.
Uwodziła mnie w Warszawie
i w Radomiu, i w Nieszawie,
uwodziła mnie w Poznaniu,
a ja ciągle tylko za nią.

Uwodziła nawet we śnie
i mówiła, że za wcześnie.

Co za pech,
ja ją proszę, ona w śmiech.
Próżny trud
ta dziewczyna, tak jak miód
tu, czy tam
ona zwiewna, a ty sam.
Choćbyś kochał bez pamięci,
to dziewczyna się wykręci.

Od Warszawy, aż do Lwowa
ona do mnie ani słowa,
a w Kamionce Strumiłowej
też nie doszło do rozmowy.
Raz wieczorem w Zaleszczykach
powiedziała, że mam dzika
pocałować. Rączkę dała
do Torunia pojechała.

Czy w Toruniu, czy też w Gdyni
ciągle byłem wiernie przy niej
i prosiłem ją usilnie,
żeby się zgodziła w Wilnie,
pomalutku, aż do skutku,
złapałem ją w Nowogródku.
Teraz człowiek włosy skubie,
bo z dziewczyną jest po ślubie.

Co za pech
z własną żoną to nie grzech,
oj, jak źle,
ona gada, a ja nie.
Tu, czy tam
już nie będziesz nigdy sam.
Choćbyś pragnął bez pamięci,
od żony się nie wykręcisz.

23.07.2019

słowa kluczowe:

pech zaloty odmowa mąż i żona miasta polskie miasta

Tekst od Iwony.

Legenda:

inc, incipit - incipit - z braku informacji o tytule pozostaje cytat, fragment tekstu z utworu

abc (?), (abc?) - tekst poprzedzający (?) jest mało czytelny (przepisywanie ze słuchu)

abc ... def - tekst jest nieczytelny (przepisywanie ze słuchu)

abc/def - tekst przed i po znaku / występuje zamiennie

abc ^(abc) - wyraz lub zwrot wymagający opisu, komentarza

(abc) - didaskalia lub głupie komentarze kierownika

Iwona 2019-08-29 18:01

Od Krakowa do Lublina
uwodziła mnie dziewczyna.
Uwodziła mnie w Warszawie
i w Radomiu, i w Nieszawie,
uwodziła mnie w Poznaniu,
a ja ciągle tylko za nią.
Uwodziła nawet we śnie
i mówiła, że za wcześnie.
Co za pech,
ja ją proszę, ona w śmiech.
Próżny trud
ta dziewczyna, tak jak miód
tu, czy tam
ona zwiewna, a ty sam.
Choćbyś kochał bez pamięci,
to dziewczyna się wykręci.
Od Warszawy aż do Lwowa
ona do mnie ani słowa,
a w Kamionce Strumiłowej
też nie doszło do rozmowy.
Raz wieczorem w Zaleszczykach
powiedziała, że mam dzika
pocałować. Rączkę dała
do Torunia pojechała.
Co za pech...
Czy w Toruniu, czy też w Gdyni
ciągle byłem wiernie przy niej
i prosiłem ją usilnie,
żeby się zgodziła w Wilnie,
pomalutku, aż do skutku,
złapałem ją w Nowogródku.
Teraz człowiek włosy skubie,
bo z dziewczyną jest po ślubie.
Co za pech
z własną żoną to nie grzech,
oj, jak źle,
ona gada, a ja nie.
Tu, czy tam
już nie będziesz nigdy sam.
Choćbyś pragnął bez pamięci,
od żony się nie wykręcisz.

Dodaj komentarz